ERENDİZ ATASÜ EDEBİYATI
Atasü'nün yapıtları, onun yazarlık ediminin de iki karşıt uçta ya da "iki zıt kutup"ta yer alan iki farklı "duruş"tan, bu iki duruş arasındaki gerilimden beslendiği izlenimini veriyor. Hem içtenlikli ve sıcak bir "yakından bakış"la karakterlerin "öznel" konumuna eğilen hem de onları kuşbakışı bir yaklaşımla kavrayıp sorgulayan bir yazar var karşımızda. Atasü'nün, "nesnel bakış" ya da -daha iyisi- "uzaktan bakma" olarak adlandırabileceğimiz bu ikinci özelliği, kurmaca metinlerinde yer alan kimi bölümlerin de zaman zaman "deneme" ya da "eleştiri" kumaşıyla dokunmuş olmasıyla belirginleşir. Atasü, öykülerinde çoğunlukla öznel deneyime iliklenmiş "an" lar üstünde yoğunlaşırken, romanlarını toplumda nesnel düzlemde yaşanmış "süreç"ler üstünde yapılandırmaktadır. Atasü edebiyatının özgün dokusu ve tınısı da, yazarın metinlerinde yer alan bu karşıt dinamiklerin oluşturduğu gerilim noktalarında aranabilir.
Yazar: Ayşegül Yüksel